Een wandeling in Wallis die Marko al lang wilde doen. Dus vandaag is de dag dat we naar boven gaan. We zijn al vroeg bij Moosalp waar we de wandeling beginnen. Alleen al naar Moosalp te rijden vergt al enige energie voor de bijrijder. Een spannend weggetje wat vaak niet breder is al 1 auto. Maar met wat ervaring en de 'geen haast' stijl komen we makkelijk aan op bestemming. We hadden ook de auto in Unterbäch kunnen laten staan en vanuit Brandalp naar boven kunnen wandelen, maar dat is 400 meter extra klimmen.
Vanuit Moosalp is het al een klim van 950 meter, dus dat vinden we wel genoeg. Het eerste stuk loopt over een oude weg. Steil, maar geleidelijk lopen we naar boven. We komen een klein stukje vlak tegen, maar helaas, het volgende stuk is ultra steil. De weg gaat loodrecht de berg op. Een paar bochtjes was niet verkeerd geweest. Voorlopig gaat de weg, weliswaar wat minder steil, redelijk steil naar boven. We komen weer op een vlakker stuk en wandelen lekker over het gras. Om niet nog 50 meter extra te hoeven klimmen nemen we het pad onderlangs de top Märch. Het laatste stuk van de wandeling loopt over een graat naar boven. We wandelen moeizaam over het steile en rotsige paadje naar boven. Maar na een vermoeiende tocht zijn we boven. En.. HET IS DE MOEITE WAARD. Een waanzinnig uitzicht over de Mischabelgroep, de Weisshorn, het Aletschgebied, de achterkant van Saas Fee, het Rhone dal en de Bietschhorn, eigenlijk heel Wallis. En nog veel meer bergen, waarvan ik de naam niet allemaal meer weet.
We genieten een tijdje van het uitzicht, en gaan weer naar beneden. Net na het allersteilste stukje nemen we een ander pad naar beneden. Het is een stuk korter dan de heenweg met hetzelfde hoogte verschil. Het gaat wat steiler naar beneden dan de andere weg. Op de terugweg is dat niet zo, probleem, maar we zijn blij dat we de heenweg de andere weg hebben genomen. Deze weg ligt vol losliggende stenen en loopt een stukje over de piste. Het voordeel is dat het op de terugweg wel erg veel tijd scheelt.
We komen aan bij Moosalp en op het moment dat we weg willen rijden zijn we getuige van de boer die zijn koeien binnenhaalt. En.. hij heeft er nog al wat. Daarna rijden we over het enge weggetje weer terug en hopen dat we de postbus niet tegen komen.