Vandaag rijden we van de omgeving van Vík naar de omgeving van Skaftafell op IJsland. De afstand hemelsbreed is ongeveer 120 kilometer, maar de werkelijke afstand is iets groter.
Onderweg stoppen we op verschillende plaatsen om het Eldhraun te bekijken. Het Eldhraun lava veld op IJsland heeft een dikte van ongeveer 12 meter en is volledig overgroeid met mos. De lava is tijdens een uitbarsting van de Laki in 1783 in Eldhraun terecht gekomen.
Het gebied leent zich uitstekend voor het nemen van foto's. Er loopt een weg (204) helemaal omheen, maar halverwege is er een weg die je in het midden van dit met mos overgroeide lavaveld brengt.
Ineens doemen naast de weg kleine steenmannetjes op. We zijn gearriveerd bij Laufskálavarða op IJsland. Door vele reizigers zijn honderden mannetjes neergezet in de hoop dat een veilige overtocht is gegarandeerd. Natuurlijk hebben wij ook ons steentje bijgedragen. Buiten de steenmannetjes heeft deze parkeerplaats ook een heel mooi uitzicht over de Katla, de Mýrdalsjökull en de Kötlujökull. De Katla op IJsland ontleent zijn naam aan een heks die, volgens de legende, een broek bezat die haar eindeloos kon laten rennen. Als een schaap nog in de bergen was, vroegen de dorpsbewoners of Katla hem kon halen. Ze trok de broek aan en rende dagen achtereen om het schaap te vinden. Op een dag trok een dorpsbewoner de broek aan en rende de bergen in op zoek naar een schaap. Katla werd hierop zo boos dat zij Bardi verdronk in een ton met water. Toen het einde van de winter naderde hoorde Kalta een stem dat de geest van Bardi weldra zou verschijnen. Toen de geest ook daadwerkelijk verscheen, trok zij de broek aan en rende de vulkaan op. Zij stortte zich in een kloof en bracht de vulkaan tot uitbarsting. De uitbarsting veroorzaakte een grote vloedgolf waarbij verschillende dorpen op IJsland verloren gingen. De verwoesting is nog steeds te zien in het Mýrdalssandur, een grote kale vlakte van kiezels. De Katla barst ongeveer elke 80 jaar uit en is een van de gevaarlijkste vulkanen op IJsland.
Een stuk verder op de weg ligt Kirkjubæjarklaustur. Een klein dorpje op IJsland met een supermarkt, waar zich de Kirkjugólf bevindt. Een groot aantal in de grond liggende basaltkolommen. Omdat de bovenkant van de basaltkolommen gelijk ligt met de grond heeft men jarenlang gedacht dat deze Kirkjugólf door mensenhanden was gemaakt. Feitelijk zijn deze basaltkolommen veel ouder en zijn deze door gletsjerijs en zeewater afgesleten.
Over het uitwasveld van de Síðujökull en de Skeiðarárjökull rijden we verder richting Skaftafell op IJsland. Het uitwasveld is ontstaan door een vulkaanuitbarsting onder de gletsjer waardoor veel water en puin met groot geweld richting de zee spoelen. Onderweg wordt alles wat op het pad staat verwoest. De brug die in het uitwasveld is aangelegd is een van de laatste gebouwde bruggen van de ring. Het is een lange een brede stalenbrug met her en der inhammetjes om het tegengestelde verkeer erlangs te laten. Verder op de weg is een uitzichtspunt waar 2 stalen balken van de vorige brug duidelijk weergeven met welk geweld een uitwasveld ontstaat. Ook wordt op deze parkeerplaats informatie geboden over de frequentie en heftigheid van het uitbarstingen van de vulkanen aan de zuidkant van IJsland.
We overnachten in de omgeving van Öræfi.
Bij Öræfi is een boer die elke dag, behalve op zondag, met zijn trekker vol toeristen naar het eiland Ingólfshöfði rijdt. Ingólfshöfði staat bekend om vele verschillende soorten vogels, waaronder de Puffin. Buiten het seizoen rijdt de boer alleen om 12 uur wat voor ons geen gunstige tijd was. In het hoofdseizoen rijdt hij frequenter naar het eiland.